IN VOOR- EN TEGENSPOED

Wat doe je als de zaken in je leven niet gaan zoals je zou willen?

Ga je bij de pakken neerzitten en jezelf ontzettend zielig vinden, of sla je het stof van je af en kijk je omhoog naar de hemelsblauwe lucht?

Het is uiteindelijk een kwestie van focus.

Als je je concentreert op alles wat er mis is, dan voel je je binnen de korte keren depressief en lusteloos. Als je focust op al het goede en mooie in de wereld, dan ga je je gelijk een stuk vrolijker en energieker voelen.

Het is dezelfde wereld. Alleen de manier waarop je kiest te kijken is radicaal anders.

Op basis van mijn ervaring geloof ik innig dat de dingen waar wij ons dagelijks het meeste op focussen ons het meest beïnvloedden en sturen. “What you think, you become,” zei Boeddha al (hij was onwijs wijs).

Vergelijk het met voedsel. Als jij je elke dag volpropt met junk food, dan is dat aan je lijf te zien. Eet je gezond, dan reageert je lichaam daar ook op. Hetzelfde geldt voor een mentaal dieet.

Na mijn scheiding zette ik mezelf op dat mentale dieet, daarbij geholpen door een geheim wapen: mijn beltoon. Elke keer als iemand me telefoneerde klonk het begin van de Shaffy Cantate, een aanstekelijke melodie die me onmiddellijk in een goede stemming bracht. In NLP noemen ze dat een positief anker. Vergelijk het met de bel van Pavlov’s hond.

Op sommig dagen had ik die beltoon meer nodig dan op andere. De moeder van mijn dochter maakte me het leven zuur, mijn baan in het callcentrum was geestdodend, en ik miste mijn Hollandse vrienden en familie. Dankzij m’n werkschema voelde ik me altijd uitgeblust, maar ik wilde niet dat de zorg voor mijn dochter daar onder zou lijden.

NIET MEER ALLEEN

Na een jaar op mezelf te zijn geweest groeide langzaam de behoefte aan een goede vriend of vriendin. Maar als je elke dag om twee uur ’s ochtends naast je bed staat, ’s middags voor je kind zorgt en ’s avonds vroeg gaat slapen, dan is er weinig gelegenheid voor sociale contacten.

Dan maar het internet op.

Dankzij Match.com en eHarmony.com merkte ik tot m’n verbazing dat ik nogal goed in de markt lag. Ik had een baan, een interessante internationale achtergrond, en…. een kleine dochter. Voor veel al wat minder jonge vouwen bleek ik een uitgelezen kans om hun kinderwens in vervulling te laten gaan. Ikzelf had zoiets van: laten we eerst maar eens kijken of we het samen leuk kunnen hebben voordat ik je aan Skyler voorstel. Na twee stukgelopen relaties was ik voorzichtig geworden.

Ik zou boeken kunnen volschrijven over de klungelige manier waarop ik mijn eerste afspraakjes inging, maar je bent natuurlijk het meest geïnteresseerd in mijn voice-over verhaal. Die draad pak ik iets later weer op, dat beloof ik. Na een aantal maanden van dates met dames die meer in mijn dochter geïnteresseerd waren dan in mij, vond ik nog steeds geen Match en zeker geen eHarmony.

Opgeven deed ik niet zo makkelijk, dus besloot ik het nog maar eens via Yahoo Personals te proberen. En tijdens een driedaags proeflidmaatschap gebeurde het. Pamela, die via een profiel van een vriendin naar iemand op zoek was om mee te skiën, stuurde me een berichtje. Hoe was ze nou bij mij terechtgekomen?

Heel simpel. Om haar zoektocht wat gerichter te maken toetste ze de trefwoorden “ski” en “skiing” in. Eén van de dingen die ik in mijn profiel has geschreven was dit:

“I’m originally from the Netherlands. The country is as flat as a pancake, so I do not ski.”

Dat ene zinnetje zou ons hele leven op slag veranderen. Onderschat dus nooit hoe kleine dingen grote invloed kunnen hebben!

EEN NIEUWE RELATIE

Pam was uitvoerend musicus, en ze gaf fluit- en pianoles. Dat sprak mij met m’n musicologie achtergrond meteen aan. Ook bleken we alle twee sinds onze tienerjaren vegetariër te zijn. Ze was redelijk bereisd en sprak verschillende talen, en dat is niet iets wat de meeste Amerikanen kunnen zeggen. Verder had ze een helder hoofd en hield ze enorm van de natuur.

Na een paar afspraakjes wisten we dat we verder met elkaar wilden, en nam Pam me mee naar een skigebied in de Pocono bergen. “If this is going to be serieus,” zei ze, “You’ll have to learn how to ski. Otherwise you won’t see much of me in the winter.”

Een uur later stond ik op de lange latten naar een instructeur te luisteren, en even later ging ik met angst en beven de helling af. Het was niet bepaald elegant maar het ging wel snel, een stijl waar ik tot op de dag van vandaag om bekend sta.

Ik had zo m’n eigen voorwaarden voor onze relatie. Als het tussen Pam en Skyler niet zou klikken, dan zouden we alleen vrienden blijven. Toen Pam uiteindelijk bij mij over de vloer kwam was Skyler één jaar oud en kon ze al aardig op haar beentjes staan. Pam ging op de grond zitten en Skyler kwam gelijk lachend naar haar toe dribbelen. Ze plofte vervolgens in Pam’s schoot neer en bleef daar een uur lang zitten.

Ik wist genoeg!

VERHUIZING

Een jaar later verhuisde ik naar Easton waar Pam woonde, en in oktober 2004 zijn we in onze woonkamer door de burgemeester getrouwd. Skyler was ons bloemenmeisje. Ik bleef gewoon in het callcentrum werken maar moest nóg vroeger m’n bed uit omdat Easton een uur verder weg lag. Op een natte herfstochtend ben ik achter het stuur in slaap gevallen en heb ik mijn auto tegen een rotsblok total loss gereden. Ikzelf kwam er wonderbaarlijk genoeg zonder kleerscheuren van af.

Het was daarom letterlijk een geluk bij een ongeluk dat het internationale enquêtebureau waar ik werkte er achter kwam dat ze de interviews die we deden makkelijk konden vervangen door online vragenlijsten. Computers vonden het geen probleem om constant uitgescholden te worden, en leverden betrouwbare antwoorden op.

Na onze wittebroodsweken zat ik dus vrij snel zonder werk, en diende ook een ander probleem zich aan. Pam leed al sinds haar kinderjaren aan multiple sclerose maar dat kon je bijna nergens aan merken. Het vroegtijdig overlijden van haar moeder raakte haar diep, en zorgde ervoor dat allerlei symptomen de kop op staken. Ze verloor haar balans, haar spieren verstijfden en verzwakten, en op sommige dagen kwam ze moeilijk uit haar woorden. Onze buren dachten dat ze soms dronken thuiskwam.

Na lang tegensputteren kocht ze uiteindelijk een wandelstok, een looprek en later ook een elektrische scooter.

Was dit het begin van het einde, of was er nog hoop op herstel?